Intervistë me deputetin demokrat Aleksandër Biberaj, zëvendëspresident i asamblesë parlamentare të këshillit të Europës si dhe i grupit parlamentar të partive Popullore Evropiane, kryetar i delegacionit të Këshillit të Europës në OKB
Biberaj: Hapja dosjeve në Shqipëri, e ndihmon vendin tonë të ndahet një herë e mirë nga e kaluara e errët si dhe të ecë në rrugën e zhvillimit dhe integrimit Europian
Meqënëse ju dha rasti dhe ndoqët nga afër zgjedhjet presidenciale në SHBA, si i shikoni ju këto zgjedhje?
Aleksandër BIBERAJ: Vizita në OKB përkoi fatmirësishtë edhe me datën e zgjedhjeve presidenciale në SHBA, eveniment ky që natyrisht ia rriti edhe më shumë interesin kësaj vizite, pasi dihet që zgjedhjet presidenciale në SHBA përbëjnë një zhvillim politik shumë të rëndësishëm, jo vetëm për politikën amerikane por edhe për atë botërore. Dita e zgjedhjeve ishte shumë interesante pasi pati një pjesëmarrje të jashtëzakonëshme në votime, gjë kjo jo shumë e zakonshme për SHBA-në dhe votuesit amerikanë, të cilët duhej të prisnin ditën e martë me orë të tëra për të votuar. Edhe rezultati i votimit tregoi se amerikanët ishin në favor të ndryshimit, pasi ata zgjodhën për herë të parë një president afro-amerikan, duke treguar edhe një herë vlerat e demokracisë amerikane si dhe civilizimin e shoqërisë amerikane. Obama sic dihet është një president që nuk vjen nga familjet e mëdhaja ose dinastitë politike amerikane që kanë drejtuar SHBA-në për dekada të tëra. Lidhur me fushatën do të thoja se kjo ka qenë ndoshta fushata më spektakolare në historinë e SHBA-së, por njëkohësisht edhe më e kushtueshmja. Konkurenca brenda partive por sidomos brenda partisë demokratike ishte shumë e forte, por që në fund solli edhe më shumë unitetet brënda partisë, gjë që u duk në pjesëmarrjen e ciftit Clinton përkrah Obamës në fushatë dhe që ndikoi pozitivisht në fitoren e Barack Obamës. Megjithëse, në fund fushata pati një farë acarimi ndërmjet dy kampeve, ku pati akuza dhe kundër akuza, në fund fare gjithcka shkoi mirë. Ajo që përbën edhe elementin përmbyllës më pozitiv të fushatës, janë telefonatat e ndërsjellta të dy kadidatëve pas daljes së rezultateve, urimet dhe përgëzimet për fituesin nga rivali i tij si dhe mbyllja e garës gati 2 vjecare me fjalimet e MacCain-it dhe Obamës përpara mbështetësve të tyre. Në fund mënyra e të festuarit e fitores së Obamës, tregoi se amerikanët mezi po e presnin këtë ndryshim dhe e dëshironin këtë ndryshim. Shpresoj që ardhja e Obamës në Shtëpinë e Bardhë, do të jetë një zhvillim pozitiv, jo vetëm për politikën amerikane dhe për atë botërore, por edhe për Ballkanin dhe cështjen shqiptare.
Për here të parë Shqipëria përfaqësohet ne grupin e Partive Popullore Evropiane me një zevendespresident. Çfarë përfaqëson kjo për ju personalisht dhe për Shqipërinë?
Aleksandër BIBERAJ: Kam tre vjet që përfaqësoj Shqipërinë në Asamblenë Parlamentare të Këshllit të Euroëps, ku dhe jam zgjedhur Zëvendës Presidenti i Asamblesë si dhe Zv. President i grupit parlamentar të PPE-së, detyra këto që unë në radhë të parë i kam konsideruar si vlersime për Shqipërinë dhe shqiptarët, për Kuvendin e Shqipërisë si dhe për Partinë Demokratike. Gjatë këtyre 3 viteve jam përpjekur në maksimum që të mbroj interest e Shqipërisë, të Kosovës dhe të shqiptarëve në përgjithësi në KE. Mendoj se ka kaluar koha e komplekseve të inferioritetit apo pasivitetit që mund të ketë pasur politika shqiptare dhe se është koha për pjesëmarrje aktive në të gjitha institucionet ndërkombëtare. Është mirë që ne shqiptarët t’i tregojmë të tjerëve që nuk jemi më thjesht faktor vëzhgues në Ballkan, por jemi faktor vendimmarrës në Ballkan, sidomos kur bëhet fjalë për cështjen shqiptare. Nga ana tjetër prania në KE është një eksperiencë shumë e mire, pasi ke mundësi të komunikosh drejpërsëdrejti me delegacionet e 47 vendeve anëtare të KE-së.
Vizita zyrtare në Organizatën e Kombeve të Bashkuara, u bë me ftesë të Sekretarit të Përgjithshëm të OKB-së, Ban Ki Moon. A mund të na flisni pak rreth kësaj vizite. Mbasi kjo është edhe e para e këtij lloji në cilësinë e Zëvendës/Presidentit të Asamblesë Parlamentare të KE-së, dhe e deputetit të partisë demokratike në Shqipëri.
Aleksandër BIBERAJ: Siç e dini jam në Nju York në krye të një delegacioni të KE-së, pas ftesës të Sekretarit të Përgjithshëm të OKB-së, Ban Ki Moon. Delegacioni i KE-së ka rreth 20 deputetë nga vende të ndryshme europiane ku një pjesë janë kryetarë të grupeve parlamentare si dhe të komisioneve të Asamblesë. Në të gjitha këndëvështrimet, mendoj se ishte një vizitë e suksesëshme, njëkohësisht edhe një eksperiencë shumë e mire. Patëm një sërë takimesh me nivelet më të larta të OKB-së ku u diskutua dhe u miratua edhe një marrëveshje bashkëpunimi ndërmjet OKB-së dhe KE-së.
A u arritë nënshkrimi i një marrëveshje bashkëpunimi ndërmjet këtyre dy organizatave, i cili ishte edhe një ndër qëllimet e vizitës.
Aleksandër BIBERAJ: Po, sigurisht që u realizua, pasi marrëveshja u miratua në mënyrë unanime nga Asambleje e Përgjithëshme e OKB-së, ndërkohë që ne e kishim miratuar më parpara në Asamblenë Paarlamentare të KE-së në Strasburg.
Konferenca “Kapercimi i se kaluares-zgjidhja e çështjes së dosjeve të Sigurimit te Shtetit ne Gjermani dhe Shqiperi”, e cila u mbajt në Hotel Tirana International me iniciativën e ambasadës germane në Tiranë dhe takimet në Kombet e Bashkuara, a kanë lidhje me njëra tjetrën?
Aleksandër BIBERAJ: Jo, këto janë dy evenimente të ndryshme që nuk kanë lidhje direkte me njëra-tjetrën, por natyrisht që kanë lidhje të tërthorta kur flitet për respektimin e të drejtave të njeriut. Para disa ditësh është organizuar në Tiranë nga ambasada gjermane një konferencë, lidhur me hapjen e dosjeve të rregjimit komunist në Shqipëri dhe eksperiencën gjermane. Në këtë konferencë mori pjesë edhe kryetarja e autoritetit përkatës gjerman që realizoi hapjen e dosjeve në Gjermani, znj. Bithler. Ishte një aktivitet shumë mire i organizuar, ku pati debate dhe diskutime të ndryshme. Konkluzioni ishte fare i qartë, se dosjet në Shqipëri, duhen hapur. Mendoj se ne duhet që të aplikojmë modelin gjerman, në bazë të së cilit dosjet në Gjermani janë hapur qysh prej vitit 1991. I kanë hapur dosjet gjermanët për të gjithë, dhe sic përmendi zonja Bithler, nuk ka pasur asnjë lloj shqetësimi apo incidenti, si dhe nuk është krijuar as një lloj problemi social. Znj. Birthler e përmendi që vetëm politikanët në Gjermani ishin skeptikë dhe kishin frikë se mund të ndodhnin edhe hakmarrje nga hapja e dosjeve, por në realitet asgjë nuk ndodhi. Dhe ajo që është më bindëse, është fakti se hapja e dosjeve tani në Shqipëri, është shumë më kollaj sesa në Gjermani në vitin 1991, pasi jemi në vitin 2008 ku një pjesë e atyre që kanë qënë në rolin e persekutorëve apo të bashkëpunëtorëve nuk jetojnë më dhe se gjakrat tashmë anë shumë më të ftohura sesa në vitin 1991. Kështu, që, unë mendoj se nuk ka arsye për të menduar se në Shqipëri, mund të ketë probleme me hapjen e dosjeve. Edhe nga takimet që kam pasur me grupet e interest të cilët përfaqësojnë shtresën e të presekutuarve politikë në Shqipëri, rezulton se hapja e dosjeve duhet bërë pa humbur kohë. Lidhur me problemin e hakmarrjes ish të persekutuarit janë shprehur se i njohin ata që i kanë persekutuar apo spiunuar, pasi ka pasur gjykata me njerëz konkret, ka pasur prokurori dhe hetuesi me njerëz konkret, komitete parie dhe sigurim shteti me njerëz konkret, sikurse ka pasur dëshmitarë konkretë të manipuluar që kanë deponuar në gjygje politike, por të persekutuarit nuk kanë asnjë lloj ndjenë apo synim hakmarrjeje. Dosjet duhen hapur që Shqipëria të ecë në rrugën e saj të zhvillimit dhe të ndahet një herë e mirë nga e kaluara e errët. Hapja e dosjeve i shërben pastrimit të politikës si dhe niveleve të larta drejtuese të shtetit, nga ish-persekutorët dhe ish-bashkëpunëtorët. Pra ky është një process pastrimi i figurave vendimmarrëse në shoqërinë shqiptare. Ky është një proces që ka ndodhur në të gjitha vendet ish-komuniste të Europës Juglindore, ku ka pasur raste që cështje të ndryshme kanë përfunduar edhe në gjykatat penale për krimet e kryera. Ky është një detyrim gjithashtu që vjen nga Këshilli i Europës, ku siç dihet janë dy Rezoluta të miratuara, e përkatësisht, një në vitin 1996, dhe një në vitin 2006, rezoluta këto që kanë në fokus të tyre, pikërishtë hapjen e dosjeve të ish-policisë sekrete. Nëtyrisht, që është një obligim që klasa politike ka ndaj shqiptareve dhe sidomos ndaj shtresës së të ish-persekutuarve politikë. Gjithashtu kjo duhet parë edhe në një kontekst tjetër, pasi një vendim i Parlamentit të Shqipërisë për hapjen e dosjeve, i hap rrugë insticioneve akademike dhe historianëve, që kur të ri-shkruajnë historinë e Shqipërisë, të bazohen tashmë në dokumenta origjinale, gjë që ndodh në çdo vend demokratik. Kjo mënjanon edhe shkrimin e historisë me pasione, apo shkrimin e historisë në mënyrë të deformuar, gjë që ka sjellë edhe fallsifikimin e historisë deri tani. Historia shkruhet vetëm duke u bazuar në dokumente dhe fakte origjinale.
Në një intervistë të fundit e veja e diktatorit Hoxha, për Top Chanel, ka deklaruar se nuk ka “Projekt Rezolutë” nga KE për dënimin e krimeve të komunizmit në Shqipëri dhe se kjo është është “trilologji”e një deputeti të çmendur sipas saj, duke aluduar për haruesin e rezolutës së KE-së. Pyetja është, a ka apo ska ndonjë plan për “Projekt Rezolutë që do të dënojë krimet e Komunizmit në Shqipëri”?
Aleksandër BIBERAJ: Të them të drejtën nuk e kam ndjekur intervistën e “Zonjës Makbeth”, por di që ka pasur shumë diskutime dhe komente rreth asaj interviste. Më vjen keq edhe për aludimin që paska bërë për deputetin që ka hartuar rezolutën e KE-së, i cili është një koleg i nderuar dhe një ndër deputetët më aktivë dhe më të rëndësishëm të KE-së. Ajo, duhej që minimalisht t’i kërkonte falje popullit shqiptar, dhe kryesisht shtresës së të presekutuarve, për të gjitha krimet që ka kryer i shoqi i saj dhe klika e tij ndaj shqiptarëve për rreth gjysëm shekulli. Lidhur me rezolutat e KE-së, ato janë dokumenta zyrtare që gjenden gjithandej, përfshirë edhe faqen Web të KE-së. Këto rezoluta përbëjnë detyrime për vendet anëtare të KE-së që preken nga këto rezoluta, pasi cdo vend anëtarë ka si obligim zbatimin e tyre. Kjo gjë ka gjetur zbatim në Gjermani, në Hungari, në Çeki, në Slloveni, në ish republikat Balltike, ashtu sikurse në Poloni, Rumani dhe Bullgari. Por kjo gjë nuk ka ndodhur akoma në Shqipëri, si dhe ish-republkat sovjetike si në Rusi, Ukrainë, Bjellorusi,etj. Në këtë kontekst, ne (Shqipëria) jemi vendi i fundit në rajon për sa i përket dosjeve – por, megjithatë më mirë vonë sesa kurrë do të thoja. Me hapjen e dosjeve në Shqipëri, do të mbyllet edhe ky proces i tejzgjatur. Politika shqiptare, pa harxhuar më as kohë dhe as energji duhet ta hapë këtë proces me qëllim që edhe t’a mbyllë një herë e mirë, se për ndryshe Shqipëria do t’a ketë shumë të vështirë të ecë të përpara. Ky proces çliron psikologjikisht shtresën që vuajti dhe u presekutua, sikurse cliron edhe vetë ata persona ish-persekutorë apo ish-bashkëpunëtorë të cilët janë përdorur dhe keq përdorur deri dje, por mund të jenë përdorur dhe keq përdorur edhe pas vitit 1991, sikurse mund të përdoren dhe keqpërdoren edhe sot. Mendoj se duhen hapur dosjet edhe për personat që kanë bashkëpunuar apo janë vënë në shërbim të agjenturave të huaja, pasi dihej që Shqipëria aso kohe, ishte një “vend transit” për këto agjentura. Këta persona kanë punuan për interesat e atyre vendeve nga të cilat ishin rekrutuar kundër interesave të Shqipërisë dhe shqiptarëve. Pra, vetëm atëhere, shqiptarët do të marrin vesh dhe do të mësojnë se çfarë ka ndodhur në Shqipëri, gjatë 50 viteve të sundimit të Enver Hoxhës.
Mirëpo çfarë po bëhet që edhe Parlamenti i Shqipërisë, të dalë me një “Projekt Rezolutë që do të dënojë krimet e Komunizmit në Shqipëri”?
Aleksandër BIBERAJ: Realisht, është miratuar një rezolutë nga Kuvendi i Shqiperise me 30 tetor të vitit 2006, por duhet pranuar që ajo Rezolutë deri tani ka mbetur thjesht në leter, pasi me perjashtim të ligjit për kompesimin material, nuk është zbatuar asnjë paragraph i saj. Mendojë, që zbatimi i kësaj Rezolute nga të gjitha institucionet, duhet të jetë një prioritet, është një domosdoshmëri si dhe një detyrim juridiko-administrativ. Aty parashikohet dënimi i krimeve të komunzmit dhe i figurës së Enver Hoxhës si ideatori, organizatori dhe realizuesi i të gjitha krimeve komuniste në Shqipëri. Do të ishte me rëndësi gjithashtu edhe përcaktimi i një date simbol për vuajtjet e ish-të persekutuarve si dhe ngritja e një obelisku në një prej qëndrave kryesore të kryeqytetit. Rishikimi i të gjitha teksteve shkollore, prej datave historike, të cilat kanë lidhje me simbolet komuniste, e deri tek artikujt që bartin frymën e kaluar. Parashikohet gjithashu ngritja e një instituti për rehabilitimin e të presekutuarve si dhe akordimi i një fondi për gjetjen e e
shtrave të të vrarëve dhe të zhdukurve nga diktatura, pasi ka familjarë që edhe sot e kësaj dite që nuk e dinë se ku i kanë eshtrat dhe varret e njerëzve të tyre më të dashur, pasi kriminelët komunistë, pasi i kanë torturuar cnjerëzisht dhe pastaj i kanë vrarë barbarisht, nuk iu kanë lënë as edhe një varr ku familjarët të kenë mundësi që të falen për shpirtat e tyre.
Z. Biberaj perseri per pastrimin e figurave…ne Shqiperi. Keni paraqitur një projekt-ligj për dosjet, i cili është shumë profesional si dhe i konsultuar si me struktura profesioniste të huaja ashtu edhe të vendit. Si e shikoni realizimin e tij? Kush e pengon sipas pikëpamjes suaj, vitalizmin e tij?
Aleksandër BIBERAJ: Në hartimin e projekt-ligjit kam pasur parasysh tre projektligjet që janë paraqitur në Kuvend në vitin 2006 (përkatësisht nga PD, PS dhe PDK) si dhe ligjin e vitit 1995 si dhe amendimet që i janë bërë këtij ligji. Kam pasur parasysh gjithashtu ligjislacionin e miratuar dhe zbatuar nga vendet anëtare të Këshillit të Europës, si Gjermania, Hungaria, Çekia, Polonia apo vende të tjera. Kam gjetur si më të përshtatëshëm variantin gjerman. Duke pasur parasysh sa më sipër si dhe realitetin shqiptar, kam përgatitur një projekt-ligj integral, i cili mendoj se është variant më i mirë për Shqipërinë. Kuptohet se ky është projekt-ligj, ndaj të cilit cdo deputet mund të paraqesë amendamente. Kuptohet që gjithë procesi duhet të jetë në përputhje me të gjitha rekomandimet dhe standartet e Këshillit të Europës si dhe të institucioneve të tjera Europiane dhe të jetë i aplikueshëm. Pra edhe në Shqipëri duhet të ndodhë i njëjti fenomen që ka ndodhur edhe në Gjermani dhe në vendet e tjera që kanë aplikuar ligje të tilla.
Më 9 prill të vitit 2009, thuhet se me siguri “dyert e Shqipërisë për në Nato janë të hapura, në 50 vjetorin e NATO-s. Ndërsa, debatohet dhe nuk dihet ende nese janë të hapura apo të mbylluara “Dyert e BE-së për Shqipërinë”! Si mendoni Ju?
Aleksandër BIBERAJ: Natyrisht që marrja e ftesës për anëtarësim në NATO nga Samiti i Bukureshtit, ka qënë një ngjarje historike për Shqipërinë, ngjarje e cila kulmoi me nëshkrimin e protokollit të anëtarësimit nga Presidenti i SHBA-së George W. Bush. Në të njëjëtën kohë protokolli është ratifikuar nga 7 vende të tjera anëtare të NATO-s, dhe uroj që ratifikimi të bëhet edhe nga vendet e tjera anëtare të NATO-s, në mënyrë që në Samitin e ardhëshëm të NATO-s, i cili përkon edhe me 50 vjetorin e krijimit të NATO-s që do të mbahet në qytetet Strasburg dhe Keln (Francë-Gjermani), Shqipëria të bëhet anëtare e NATO-s me të drejta të plota. Natyrisiht që detyra jonë si politikanë shqiptare, është të realizojmë obigimet tona, në mënyrë që t’a meritojmë plotësisht anëtarësimin në NATO. Sakaq, lidhur me anëtarësimin në Bashkimin Europian, do të thoja se është një proces disi më i gjatë, por gjithsesi mendoj se jemi në rrugë të mbarë. Procesi i anëtarësimit fillon pasi të marojë ratifikimi i MSA-së nga të gjitha vendet anëtare të BE-së. Me sa di unë Greqia është ndër vendet e pakta që nuk e kanë ratifikuar akoma. Vullneti i Europës, është që Shqipëria të jetë pjesë e Bashkimit Europian, por kjo varet edhe nga reformat dhe suksesi i tyre në Shqipëri. Po kryejmë reformat të suksesëshme, por mendoj se ka vend edhe për përmirësime si dhe për përshpejtim të reformave, në mënyrë që në një të ardhme të shpejtë të jemi pjesë e Bashkimit Europian.
Maqedonia dhe Greqia edhe pas negociatave në Nju-Jork, për zgjidhjen e cështjes së emrit “Maqedoni”, dolën pa qëndrime të përafërta me njëra-tjetrën, gjë që me sa duket e “nxorri” jashtë Maqedoninë nga ftesa për në NATO në Samitin e Bukureshtit, nga e ashtuquajtura Karta e Adriatikut 3, ku ishin së bashku Shqipëria, Koracia dhe Maqedonia. Kur do të jetë Maqedonia në NATO?
Aleksandër BIBERAJ: Normale do të ishte që të tre vendet e Kartës Adriatik 3, pra, Kroacia, Shqipëria dhe Maqedonia të ishin të treja në rrugën e anëtarësimit të plotë për në NATO. Fatkeqësisht, Maqedonia, nuk është në këtë rrugë, për arsye të vetos greke, lidhur me mosmarrëveshjet për çështjen e emrit të Maqedonisë. Ne kemi diskutuar këto ditë edhe këtu në Kombet e Bashkuara në Nju Jork, çështjen e emrit të Maqedonisë, dhe kemi shprehur urimin tonë që zgjidhja të gjëndet sa më shpejt, pasi për Maqedoninë deri tani nuk ka asnjë pengese përvec cështjes së emrit. Sa më shpejt të gjendet rruga e kompromisit për zgjidhjen e emrit, Maqedonia besoj se do të fillojë procedurat e anëtarësimit për në NATO. Do të dëshiroja që si Maqedonia por sidomos Greqia, të mbajnë me njëra-tjetrën qëndrime të sinqerta dhe korrekte, në mënyrë që të shkohet dejt zgjidhjes së shpejtë. Pra të gjendet sa më shpejt një zgjidhje për emrin e Maqedonisë, që kënaq të dyja palët. Dhe kështu do t’i hapej rruga edhe Maqedonisë për tu ftuar fillimisht dhe më pas për t’u bërë anëtare e NATOS, gjë që do të ndihmonte paqen dhe stabilitetin në rajonin e Ballkanit, si dhe do të hapte “dritën jeshile” edhe për vendet të tjera të Bllkanit për anëtarësim në NATO, si Kosova, Mali i Zi, etj., pasi e ardhmja e Ballkanit është në NATO dhe BE.
Sa mendon se mund të përfitojë Sërbia sipas jush në se e njeh pavarësinë e Kosovës, dhe heq dorë nga tentativa fundit e saj për ndarjen e Mitrovicës?
Aleksandër BIBERAJ: Absolutisht, në përgjigje të pyetjes suaj, do të thoja se çdo gjë që ka të bëjë me njohjen e Kosovës nga Serbia është në radhë të parë në të mirë të vetë Sërbisë, por edhe të Kosovës dhe gjithë rajonit. Njohja e Kosovës nga ana e Serbisë sipas integritetit territorial që ka sot Kosova, bashkëpunimi i Serbisë me Gjykatën e Hagës deri në dorëzimin e të gjithë të akuzuarve për krime lufte, e afron Serbinë me BE-në. Përndryshe, nëse Serbia nuk kryen këto veprime, ajo nuk mund të pretendojë që të anëtarësohet në BE dhe nuk e meriton një anëtarsim të tillë.
A jeni i kënaqur që deri tani Kosovën siç dihet e kanë njohur 52 shtete?
Aleksandër BIBERAJ: Natyrisht që shpallja e pavarësisë së Kosovës, ka qenë dhe mbetet një fitore e madhe për shqiptarët dhe pas shpalljes së pavarësisë së Shqipërisë më 1912, ajo mbetet fitorja më e madhe. Fuqitë e Mëdha korrigjuan një padrejtësi të madhe që na ishte bërë ne shqiptarëve para një shekulli. Kosova u bë e pavarur në sajë të mbështetjes së mikut tonë të madh SHBA-së si dhe vendeve të tjera të NATO-s dhe BE-së. Njohja e Kosovës deri tani nga 52 shtete, është pozitive, është një ritëm normal njohje, ritëm që ne do të na pëlqente të ishte edhe më i shpejtë, gjithsesi edhe po të krahasohet me ritmin e njohjes së Kroacisë (kur ajo u shpall e pavarur), ritmi i Kosovës është më i shpejtë. Mendoj se duhet bërë më shumë që Konferenca Islamike të përhpejtojë njohjen e Kosovës, pasi janë më shumë se 50 vende anëtare në këtë konferencë. Kosova ka merita të pa konstetueshme sepse ajo po ecen në rrugën e konsolidimit të shtetit ligjor, të një shteti të pavarur, të lire, sovran dhe demokratik, shtet me standarte ndërkombëtare ku mbrohen e respektohen të drejtat dhe liritë e të gjithë qytetarëve të saj, ku një vend shumë të rëndësishëm zë respektimi i të drejtave të minoriteteve. Kosova, është në rrugën e duhur, pasi zbaton Planin e Atihsarit si dhe të gjitha detyrimet e insitucioneve ndërkombëtare, me qëllim integrimi në të gjitha strukturat Euro- Atlantike. Mendoj se prespektiva e saj është anëtarësimi në NATO dhe në BE.
Zoti Biber
aj ju kohët e fundit në cilësinë e Zëvendës/Presidentit të Asamblesë Parlamentare të KE-së, keni marrë pjesë në Parisë edhe në një takim për Gjeorgjinë. A keni pasur rast të diskutoni ndonjëherë edhe për çështjen e shqiptarëve dhe të drejtat e tyre në Luginën e Preshevës dhe në Mal të Zi?
Aleksandër BIBERAJ: Unë në cilësinë e kryetarit të një delegacioni të Asamblesë së Këshillit të Europës, kam kërkuar në OKB, që të hetohet për gjenocidin serb në Kosovë, për këtë qëllim ne kemi pasur një sërë takimesh të rëndësishme.
Në qendër të bisedimeve në këto takimeve ishin probleme të ndryshme që shqetësojnë sot OKB-në dhe KE-në. Delegacioni i KE-së zhvilloi takime me Francis Deng, Këshilltar Special për Çështjet e Genocidit dhe të Krimeve Masive, Alain Le Roy, Nënsekretar i Përgjithshëm për Operacionet Paqeruajtëse, John Holmes, Nënsekretar i Përgjithshëm për Çështjet Humanitare dhe Emergjencat, Eva Busza, nga Kabineti i Sekretarit të Përgjithshëm, si dhe Jane Holl Lute, Asistente e Sekretarit të Përgjithshëm.
Një takim të veçantë, delegacioni i KE-së ka pasur me Jorge Urbina, Kryetar i Këshillit të Sigurimit, si dhe me ambasadorë të vendeve të ndryshme, të akredituar në OKB. Në takimin me Jorge Urbina, Kryetar i Këshillit të Sigurimit, kemi diskutuar kryesisht për reformën, e cila po diskutohet prej kohësh në OKB dhe që parashikon zgjerimin e mëtejshëm të Këshillit të Sigurimit të OKB-së me anëtarë të rinj. Në takim u diskutua gjithashtu dhe rishikimi i së drejtës së vetos në Këshillin e Sigurimit, me qëllim kufizimin e përdorimit të saj apo edhe heqjen fare të saj.
Unë kam mbështetur idenë e zgjerimit të Këshillit të Sigurimit me anëtarë të rinj, si dhe atë të kufizimit të përdorimit të së drejtës së vetos, duke qenë më shumë në favor të heqjes së saj. Gjatë takimit me Francis Deng, Këshilltar Special për Çështjet e Genocidit dhe të Krimeve Masive, janë diskutuar rastet e ndryshme që mund të klasifikohen si raste gjenocidi. Një vend të veçantë në bisedë ka zënë edhe Ballkani me luftërat e tij, gjatë viteve 1990-1999.
Intervistojë : BEQIR SINA, New York